PANČEVO

13.10. u 20.00, Galerija Milorada Bate Mihailovića
Žarka Zrenjanina 1
Svečano otvaranje festivala

Izložba stripova: Tonto Comix (Austrija)

Muzičko-vizuelni performans: Kvartet Bilitis „Different Trains“ (Srbija)
Ksenija Bašić – flauta
Iva Stanković – violina
Ana Klem-Aksentijević – viola
Milica Svirac – violončelo

Bilitis

Na pomen „klasike“ ili „ozbiljne“ muzike, gotovo svakom će prva asocijacija biti Bethoven, Mozart ili Vivaldi. Ovi i ovakvi reprezenti kulturnog mejnstrima opšte prakse sa jedne strane izazivaju duboki respekt i poštovanje, ali isto tako i nezainteresovanost mlađe publike duboko uronjene u pop i alternativnu kulturu. S druge strane, upravo je dobar deo savremene popularne muzike, a naročito njenog „nezavisnog“ ogranka, iznikao na „drugačijoj“ klasici kojoj su postavili temelje inovativni umetnici dvadesetog veka. Među njima je svakako i jedan od pionira minimalizma, američki kompozitor Steve Reich, čiji je opus u domenu interesovanja i novosadskog kvarteta Bilitis.
Postava koju čine Ksenija Bašić (flauta), Iva Stanković (violina), Ana Klem-Aksentijević (viola) i Pančevka Milica Svirac (violončelo), na osoben način interpretira jedno od najcenjenijih dela iz Reichovog opusa – „Different Trains“. Nastalo 1988. godine i premijerno izvedeno u interpretaciji čuvenog Kronos Quarteta, već sledeće godine dobija Grammy nagradu za najbolju savremenu kompoziciju. Premda je „Different Trains“ originalno napisan za gudački kvartet, u „domaćoj verziji“ flauta menja prvu violinu, te se zahvaljujući boji tona odlično uklapa u zvučno okruženje. Takođe, koncertno izvođenje će pratiti i video rad grafičke dizajnerke Ivane Radmanovac, specijalno naručen za kvartet Bilitis.
Sama kompozicija, vrlo specifičnog karaktera i tehnike komponovanja i izvođenja, inspirisana je Reichovim putovanjem vozovima od Njujorka do Los Anđelesa, u posete razvedenim roditeljima na dva suprotna kraja kontinenta. Dosta godina kasnije, postajući svestan da su u to vreme (od 1939. godine) u Evropi vozovi transportovali Jevreje u koncentracione logore, pravi paralelu između svog života i i života drugih jevrejskih dečaka njegovih godina. Kroz različite stavove Reich dočarava kako zvuče „različiti vozovi“, te na veoma originalan način polazi od zvučnih fragmenata ljudskog govora (svoje guvernante, preživelih logoraša…) kao melodijske osnove za razradu ove nesvakidašnje kompozicije.